Het is weer zover . . . . .
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Mees en Jenny
29 Januari 2015 | Nederland, Hoofddorp
Het is weer zover! Een volgend avontuur staat op ons te wachten.
Een rondje fietsen in Myanmar. Myan…… wat? Vroeger heette het Birma! Een voormalig Engelse kolonie. We zijn nieuwsgierig naar het land, een bijzondere geschiedenis. Het land opent zich langzaam na een jarenlange dictatuur. Een land waar de protesten van de boeddhistische monniken vaak bloedig werden neergeslagen. Het is een zeer boeddhistisch land, een ongelofelijke tempeldichtheid, prachtige steden, een nog ongerept landschap en een cultuur die nu nog authentiek is maar waar het toerisme langzaam maar gestaag doordringt. Voordat we het oorspronkelijke land niet meer kunnen vinden, willen we er geweest zijn. En wat natuurlijk ook heel prettig is, is dat het er nu een perfect zomers klimaat heerst. Daarom nu; op dit moment Myanmar.
En naast het fietsen, beleven, onthaasten en lekker eten hoort daar inmiddels ook schrijven bij. Ik krijg op het werk alleen nog toestemming voor een lange vakantie als ik beloof te schrijven en vragen mensen of ze nog van ons horen via waarbenjij.nu en of ze nog op de emaillijst staan? Ons zogenaamde life-line met thuis is een soort van traditie geworden. Dus we nemen jullie graag weer mee!
We vliegen morgen naar Yangoon, stappen vervolgens in de bus ( een uurtje of 9, dus Mees en ik kunnen beter splitsen en niet naast elkaar in die krappe stoeltjes gaan zitten, maar allebei naast een local, die zijn een stuk kleiner) naar Mandelay. Vervolgens stappen we daar op de fiets en gaan we via Kalaw naar Bagan, het Inle meer weer terug naar Mandelay. Een rondje van ongeveer 1000 km.
Een land wat wordt gezien als een van de armste landen in Azië, waar je geld nog op straat en waar elektriciteit niet vanzelfsprekend is en Wifi langzaam. We willen het graag beleven. Op de terugweg naar Nederland maken we dan nog een stop-over in Singapore. Kortom een lange maand van huis.
Dat is natuurlijk geweldig en vinden we super, maar vanavond zo vanuit ons hotelbedje in Hoofddorp, want dan zijn we morgenochtend vroeg op Schiphol, klinkt een hele maand ontzettend lang. Want afscheid nemen daar ben ik dus niet zo goed in. En dan is er ineens ook nog een geweldige kleinzoon die je achterlaat, naast onze jongens, familie vrienden ed.
Dan gebeurt ineens van alles thuis. Neemt mijn meest geweldige collega ontslag en die is weg als ik weer ga werken. Zegt onze zoon, euhhhh volgende week een bezichtiging voor een eigen huisje samen met Louise. Gillian en ik die altijd samen een traantje laten en dan nog even een voorlopig laatste wandelingetje met de hond! Megan die haar laatste maandje verlof heeft en Faas, onze kleine grote kleinzoon die na een half uurtje lachen en kroelen heerlijk op mijn arm in slaap valt. Even moeders aan de telefoon, zus en nichtjes bellen en dan nog een mooie mail van Christien, Mees zn zus.
Afijn wat is het toch dat we dat iedere keer allemaal weer achterlaten om 4 weken op een fiets te hobbelen in een land waar we de taal niet spreken, elke nacht in een ander bed te slapen, te leven uit 2 fietstassen en samen de tandenborstel en damesdeo delen. Deze keer hebben we wel de luxe van een kleine waterkoker, want we herinneren ons nog uit China dat niets lekkerder is dan een fijn kopje thee of oploskoffie na een lange fietsdag. Maar daarvoor moest ik dan wel weer 2 onderbroeken, legging en 2 shirts thuis laten.
Gelukkig staan tegenwoordig de boeken op de e-reader, staat de LP van Myanmar op de iPad. Dat scheelt kilo’s.
Mees z’n zus vroeg zich in een lange email af waar zijn reislust vandaan kwam. Niemand van de Webers was van het avontuurlijke. Tja het is gewoon de drang naar ontdekken, buiten de gebaande paden gaan, voelen, beleven, fysieke inspanning en de vrijheid! Is het niet zo dat je alles uit het leven moet halen, je nooit dingen te lang moet uitstellen.
Een lieve vriendin van mij heeft als motto “Later is te laat” en zij kan het weten. Daarom gaan we weer, ondanks alles wat we achterlaten. Wetende dat we weer rijker terugkomen, rijker in ervaringen en inzichten.
Ik vond laatst een prachtig gedicht van Sibert Holla en ik deel het graag met jullie
Leven is een reis. Een reis waarvan je weet dat ze ongemakken kent,
moeilijke stukken, dat ze eindigt, maar vooral een mooie reis.
Een reis die mooier wordt als je samen op weg bent.
Reizen met het ritme van het leven, van je hart.
Een wals, soms snel, soms traag.
Een dans die stopt bij de laatste maat
Reizen is als dansen, dansen op een vulkaan.
Een rondje fietsen in Myanmar. Myan…… wat? Vroeger heette het Birma! Een voormalig Engelse kolonie. We zijn nieuwsgierig naar het land, een bijzondere geschiedenis. Het land opent zich langzaam na een jarenlange dictatuur. Een land waar de protesten van de boeddhistische monniken vaak bloedig werden neergeslagen. Het is een zeer boeddhistisch land, een ongelofelijke tempeldichtheid, prachtige steden, een nog ongerept landschap en een cultuur die nu nog authentiek is maar waar het toerisme langzaam maar gestaag doordringt. Voordat we het oorspronkelijke land niet meer kunnen vinden, willen we er geweest zijn. En wat natuurlijk ook heel prettig is, is dat het er nu een perfect zomers klimaat heerst. Daarom nu; op dit moment Myanmar.
En naast het fietsen, beleven, onthaasten en lekker eten hoort daar inmiddels ook schrijven bij. Ik krijg op het werk alleen nog toestemming voor een lange vakantie als ik beloof te schrijven en vragen mensen of ze nog van ons horen via waarbenjij.nu en of ze nog op de emaillijst staan? Ons zogenaamde life-line met thuis is een soort van traditie geworden. Dus we nemen jullie graag weer mee!
We vliegen morgen naar Yangoon, stappen vervolgens in de bus ( een uurtje of 9, dus Mees en ik kunnen beter splitsen en niet naast elkaar in die krappe stoeltjes gaan zitten, maar allebei naast een local, die zijn een stuk kleiner) naar Mandelay. Vervolgens stappen we daar op de fiets en gaan we via Kalaw naar Bagan, het Inle meer weer terug naar Mandelay. Een rondje van ongeveer 1000 km.
Een land wat wordt gezien als een van de armste landen in Azië, waar je geld nog op straat en waar elektriciteit niet vanzelfsprekend is en Wifi langzaam. We willen het graag beleven. Op de terugweg naar Nederland maken we dan nog een stop-over in Singapore. Kortom een lange maand van huis.
Dat is natuurlijk geweldig en vinden we super, maar vanavond zo vanuit ons hotelbedje in Hoofddorp, want dan zijn we morgenochtend vroeg op Schiphol, klinkt een hele maand ontzettend lang. Want afscheid nemen daar ben ik dus niet zo goed in. En dan is er ineens ook nog een geweldige kleinzoon die je achterlaat, naast onze jongens, familie vrienden ed.
Dan gebeurt ineens van alles thuis. Neemt mijn meest geweldige collega ontslag en die is weg als ik weer ga werken. Zegt onze zoon, euhhhh volgende week een bezichtiging voor een eigen huisje samen met Louise. Gillian en ik die altijd samen een traantje laten en dan nog even een voorlopig laatste wandelingetje met de hond! Megan die haar laatste maandje verlof heeft en Faas, onze kleine grote kleinzoon die na een half uurtje lachen en kroelen heerlijk op mijn arm in slaap valt. Even moeders aan de telefoon, zus en nichtjes bellen en dan nog een mooie mail van Christien, Mees zn zus.
Afijn wat is het toch dat we dat iedere keer allemaal weer achterlaten om 4 weken op een fiets te hobbelen in een land waar we de taal niet spreken, elke nacht in een ander bed te slapen, te leven uit 2 fietstassen en samen de tandenborstel en damesdeo delen. Deze keer hebben we wel de luxe van een kleine waterkoker, want we herinneren ons nog uit China dat niets lekkerder is dan een fijn kopje thee of oploskoffie na een lange fietsdag. Maar daarvoor moest ik dan wel weer 2 onderbroeken, legging en 2 shirts thuis laten.
Gelukkig staan tegenwoordig de boeken op de e-reader, staat de LP van Myanmar op de iPad. Dat scheelt kilo’s.
Mees z’n zus vroeg zich in een lange email af waar zijn reislust vandaan kwam. Niemand van de Webers was van het avontuurlijke. Tja het is gewoon de drang naar ontdekken, buiten de gebaande paden gaan, voelen, beleven, fysieke inspanning en de vrijheid! Is het niet zo dat je alles uit het leven moet halen, je nooit dingen te lang moet uitstellen.
Een lieve vriendin van mij heeft als motto “Later is te laat” en zij kan het weten. Daarom gaan we weer, ondanks alles wat we achterlaten. Wetende dat we weer rijker terugkomen, rijker in ervaringen en inzichten.
Ik vond laatst een prachtig gedicht van Sibert Holla en ik deel het graag met jullie
Leven is een reis. Een reis waarvan je weet dat ze ongemakken kent,
moeilijke stukken, dat ze eindigt, maar vooral een mooie reis.
Een reis die mooier wordt als je samen op weg bent.
Reizen met het ritme van het leven, van je hart.
Een wals, soms snel, soms traag.
Een dans die stopt bij de laatste maat
Reizen is als dansen, dansen op een vulkaan.
-
29 Januari 2015 - 08:54
Ditta:
Jenny en Mees,
Ontzettend veel plezier gewenst, ik verheug me weer op jullie avonturen.
Ditta -
29 Januari 2015 - 09:32
Jeanette:
Hoofdstuk 1 van het volgende reisboek. Geniet heerlijk en wij genieten mee. Kan me er nu al helemaal op verheugen! -
29 Januari 2015 - 13:48
Wijnanda:
Lieve Jenny en Mees, Geweldig dat jullie weer zo'n mooie reis gaan maken en dat wij op deze manier een stukje met jullie mee kunnen "fietsen". Wij wensen jullie heel veel plezier!!
-
29 Januari 2015 - 16:44
Anja:
Na de laatste (begrijpelijke) afzegging van ons etentje is er veel gebeurd bij jullie, lees ik in de gauwigheid. Tijd om bij te praten maar dan over een maand of zo. Ondertussen word ik goed op de hoogte gehouden van jullie avonturen! Veel plezier en geniet ervan. Maar dat zal wel lukken! -
29 Januari 2015 - 19:07
Sjoerd:
Hoi Jenny en Mees,
Maak er een prachtige reis van dan kan je weer veel verhalen!!!
Anouscha en Sjoerd -
29 Januari 2015 - 19:31
Diana Den Heijer:
Hi Jen, altijd weer een feestje om je reisverslag te lezen, heel veel plezier en geniet ervan! Groetjes Rob en Diana -
29 Januari 2015 - 23:39
Els Jansen:
Lieve Jenny en Mees. Mooi verhaal. geniet van de reis en het nu!!! later is te laat!!! Geniet van de cultuur en de mensen om jullie heen
liefs Els Jansen. -
30 Januari 2015 - 14:21
Laila:
heel veel plezier en geniet van alles daar maar dat lukt wel denk ik gr laila -
01 Februari 2015 - 17:34
Jannie Storm:
Hallo Jenny en Mees,
Ontzettend veel plezier! Jullie gaan ongetwijfeld weer een hoop mooie dingen zien en onverwachte boeiende ontmoetingen tegemoet. Heerlijk om d.m.v. het reisverslag een beetje mee te reizen.
gr Jannie -
05 Februari 2015 - 20:06
AnXXs:
Hoi Moppies!!!!
ik wil niet veel zeggen hoor....maarre is er nou al een week om?
Vanavond hebben wij (jullie traditie) samen in de stad gegeten...en bedacht dat een week omvliegt.
benieuwd hoe het jullie vergaat?!
AnXXs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
