Kunming de stad van de eeuwige “natte” lente!
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Mees en Jenny
07 Oktober 2013 | China, Yunnan
Woensdagochtend om 5uur zijn we vertrokken. Donderdagmiddag om 5 uur ( Chinatijd is nu 6 uur later dan bij jullie) stapten we onze hotelkamer in Kunming binnen. Een heerlijke sigarettengeur kwam ons tegemoet. Iedereen rookt hier en roken is in sommige hotels alleen verboden in bed. Verder maakt het niet uit. In Europa zou ik gelijk een andere kamer vragen maar aangezien mijn Chinees niet zo goed is, heb ik het maar gelaten. Heel even de ruggen strekken, maar dan roept de stad!
Gelijk was het duidelijk. Hier valt geen Chinees van te maken. Echt letterlijk niets van tekst of taal waar je op terug kon vallen en had ik al verteld dat mijn Chinees niet zo goed is? Mees die met een grote glimlach van oor tot oor gelijk alles wil eten, proberen en ook gewoon gelijk met iedereen aan de praat wil. Ze moeten wel om hem lachen en ik lach maar een beetje mee. Ik durf het jullie wel eerlijk te vertellen; ik moet even wennen. Zou het dan toch de leeftijd zijn? Of gewoon moe.
Een beetje een brakke eerste nacht, in China blijken de bedden hard! Een bijzonder ontbijt met rijst en een gekookt ei tussen allemaal slurpende Chinezen. Tja dat slurpen is wel een dingetje, ook iets waar ik thuis iets van zou vinden maar ik ben er wel achter waarom. Probeer thuis even voor mij met stokjes spagetthi te eten :-) Snap je slurpen moet, daar ontkom je niet aan. Dan nog een leuke. Rochelen, hoor je dat thuis, bel je meteen 112. Je denkt die heeft niet lang meer te leven. Hier blijkbaar wel! Dus of we moeten in Nederland minder snel de dokter bellen of ze zijn hier gewoon wat betreft niet zo moeilijk. Ik ben er nog niet achter. Maar waar ik ook ben; rochelende Chinezen is hier heel gewoon dus ik probeer het te negeren.
Mees zet de fietsen weer in elkaar voor onze eerste fietstocht. Kleine reparatie is nodig want tijdens het vervoer is toch wel wat gegooid met in ieder geval mijn fiets maar gelukkig is de schade slechts 1 gebroken spaak, die door Mees snel wordt gefikst. We fietsen Kunming in, door de Chinezen ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd vanwege het milde klimaat, een openbaring. Heel anders dan Bangkok waar het vol staat met auto's is het verkeer hier redelijk rustig. Grote fietspaden waar ook de enorme hoeveelheid electrische scooters rijden. Das best lastig want die hoor je namelijk niet achter je, maar ze rijden best hard en het zijn er veel. Ook de bus mag stoppen op het fietspad. En in China heerst er dan maar 1 regel in het verkeer. Het recht van de sterkste en dat zijn wij niet. Dus helm op en heel goed uitkijken! Moeilijk want ik weet niet waar ik moet beginnen met kijken; dus dan ook nog op het verkeer letten is heel veel, zelfs voor een vrouw.
In Kunming kun je goed zien dat de welvaart in China enorme vlucht neemt. Er wordt alleen maar in de hoogte gebouwd, waar moet je anders 4 miljoen Chinezen huisvesten. Voor eengezinswoningen is daar natuurlijk geen plek voor, maar werkelijk overal wordt gebouwd en staan dingen in enorme steigers. De dure merken zitten hier ook maar net even achter de grote straten vind je ineens het oude Kunming stel ik me zo voor. Maar de indruk is geweldig. Schoon, vriendelijke mensen, lekker eten en de sfeer is gezellig. Ik waan me in een soort van Chinatown in Den Haag maar dan zonder het einde van de straat, zeg maar. Ons doel is buskaartjes halen op een bustation ongeveer 10 km dwars door de stad. Uiteindelijk vinden we het ook. Het begint al een beetje te miezeren, de regen dreigde ons al de hele dag. Op het busstation ga ik op kaartjesjacht. Uhmmm dat valt niet mee. Had ik al verteld dat mijn Chinees niet zo goed is? Ik ga vriendelijk lachen, blijf maar gewoon staan bij iemand die zich dan verplicht gaat voelen mij mee te nemen en dat gebeurt. Nadat ik 2 x het busstation rond ben gegaan, ben ik bij een mevrouw aan balie en die gaat de enige dame in het station halen die net 3 woorden Engels spreekt. Ik ben geholpen en het lukt me uit te leggen dat ik 2 kaartjes met fiets naar Dali met de Express bus voor morgen wil. Onmetelijk trots loop ik terug naar Mees met de buit en fietsen we op ons gemak weer terug. Wereldfietsers, wij weten namelijk de weg! O ja en die dag hebben we natuurlijk heerlijk gegeten. Even stoppen bij een jongen die verse noodles staat te draaien, toch maar even wat eten, hij lacht zo vriendelijk. Even stoppen bij de dame van de dumplings. Een soort van dimsum in gestapelde bamboemandjes. Nou ja echt zalig. Ik vrees dat de eerste 25 km op de fiets niet zullen helpen deze calorieen te verbranden. Inmiddels regent het gestaag en door en doornat maar zeer tevreden sluiten we onze eerste dag in China af.
Na weer een brakke nacht, toch echt een jetlag hoor! Fietsen we opnieuw naar het busstation. fietsen onder in de bus, dubbel omkooppremie / extra fietstoeslag aan de buschaufffeur betaald en 4,5 uur later zijn we in Xiangan. We krijgen heel even een schrik want mijn achterderaillieur komt niet helemaal onbeschadigd uit de bus, maar gelukkig valt de schade mee. De volgende 16 km naar Dali fietsen we in de regen. Wat naast het feit dat ik dat heel Nederlands vindt, fietsen in de regen ook heel jammer is, want de omgeving schijnt prachtig te zijn. We zitten in de heuvels (eerlijk gezegd vind ik het al bergen maar de Chinezen blijkbaar heuvels) stijgen en dalen maar zien langzaam de huisjes en bebouwing veranderen. Hier vinden we al meer de Tibetaanse invloeden. De mensen zien er ook anders uit. Andere vorm van gezichten. Das ook wel fijn, ik dacht namelijk echt waar iedere keer, goh die mevrouw heb ik toch al gezien. Onmogelijk natuurlijk maar voor mij lijken de Chinezen erg op elkaar. Solly :-)
We komen aan en proberen een onderkomen te vinden. Omdat het nog vakantie is in China is het echt ongelofelijk druk met Chineese toeristen. Het valt niet mee, maar het lukt. Een prima plekje en smiddags storten we ons even in het Chineese echt toerisme. Valt niet mee want Mees is eigenlijk een extra attractie. Hij gaat menigmaal op de foto. Ach ja, het kan rotter.
Maar de regen stopt niet. Sterker nog; het weer voorspelt ons niet veel goed. Het is een beetje jammer want we zitten in een prachtige streek midden in de bergen, solly heuvels maar we zien een grote grijze mistwolk. We besluiten dus deze zondag te spenderen aan uitslapen, laat lunchen, beetje lezen en natuurlijk een verhaal voor het weblog schrijven. Een gewone Chineese grijze zondag dus.
Morgen gaan we so wie so op pad, ongeacht het weer. Het zou beter worden volgens de voorspelling. Dus vandaag mooie regencaps aangeschaft. Mees een te kleine voor op de fiets en ik een te grote voor op de scooter. Droog blijven we zo wel en het wordt tijd om aan onze fietstocht te gaan beginnen. Uit de drukte naar de rust van het platteland. We zijn benieuwd. Is het daar anders, zijn de mensen anders. Wij hebben altijd zo'n bepaald beeld van China, streng gecontroleerd, georganiseerd. Maar ook heel ontwikkeld en Engels is belangrijk enz. Ik ervaar het tot nu toe heel anders. Hele vriendelijke en open mensen, ik voel me totaal niet gecontroleerd, ja op het visum aanvragen in Nederland dan en oja, Facebook en Twitter wordt geblokkeerd. Behalve de toiletten want dat is echt een aparte ervaring en die ga ik hier echt NIET beschrijven, is het keurig netjes. Geen eten op straat dus ook geen ongedierte. Ik vermoed dat een willekeurige keuken van de Chinees in Nederland wellicht nog smeriger is dan wat ik hier zie. Mensen die met elkaar eten, grote tafels vol met eten, gezellig wat drank erbij, grote gemeenschapszin. Bijzonder want dat zie je in bijv. het voormalig Oost-Duitsland ook, mensen die het met elkaar gezellig hebben en eten tot een feestje verheffen. Niet dat wij dat in Nederland niet doen, maar hier is het gewoon in het dagelijks leven verweven en toch net even meer gewoon dan wij die dat weken van te voren gaan afspreken om agenda's te trekken enz. Ook hier zie je weer de vele oma's met de kleine kindjes sjouwen, want ja in deze participatiemaatschappij wordt er natuurlijk al heel lang voor elkaar gezorgd! Bijzonder toch!
De kennis in China zal vast ongelofelijk zijn maar helaas doordat Engels niet echt een ingeburgerde taal is, zal dat als het niet verandert alleen binnen China blijven. Of wellicht moeten wij meer en meer Chinees gaan spreken. Wat overigens best een hele lastige taal is omdat zelfs de Chinezen allemaal net even iets anders Chinees spreken. Ik hoor het verschil overigens helemaal niet, maar dat had ik dan nog net even in de NRC next gelezen.
Hopelijk klaart de lucht wat op, zodat we het land kunnen bewonderen in al zijn pracht want echt bijzonder is het wel. Gelukkig hebben we nog makkelijk contact met thuis, whats appen mag gewoon hier dus we hebben nog het heel belangrijke lijntje met de kinderen.
Sjiee Sjiee (fonetisch chinees voor dank je wel en van Mees nog even een nederige buiging want dat hebben we dan al wel geleerd, omdat hij zo groot is staat het dubbel sjiek als hij even het hoofd buigt)
Gelijk was het duidelijk. Hier valt geen Chinees van te maken. Echt letterlijk niets van tekst of taal waar je op terug kon vallen en had ik al verteld dat mijn Chinees niet zo goed is? Mees die met een grote glimlach van oor tot oor gelijk alles wil eten, proberen en ook gewoon gelijk met iedereen aan de praat wil. Ze moeten wel om hem lachen en ik lach maar een beetje mee. Ik durf het jullie wel eerlijk te vertellen; ik moet even wennen. Zou het dan toch de leeftijd zijn? Of gewoon moe.
Een beetje een brakke eerste nacht, in China blijken de bedden hard! Een bijzonder ontbijt met rijst en een gekookt ei tussen allemaal slurpende Chinezen. Tja dat slurpen is wel een dingetje, ook iets waar ik thuis iets van zou vinden maar ik ben er wel achter waarom. Probeer thuis even voor mij met stokjes spagetthi te eten :-) Snap je slurpen moet, daar ontkom je niet aan. Dan nog een leuke. Rochelen, hoor je dat thuis, bel je meteen 112. Je denkt die heeft niet lang meer te leven. Hier blijkbaar wel! Dus of we moeten in Nederland minder snel de dokter bellen of ze zijn hier gewoon wat betreft niet zo moeilijk. Ik ben er nog niet achter. Maar waar ik ook ben; rochelende Chinezen is hier heel gewoon dus ik probeer het te negeren.
Mees zet de fietsen weer in elkaar voor onze eerste fietstocht. Kleine reparatie is nodig want tijdens het vervoer is toch wel wat gegooid met in ieder geval mijn fiets maar gelukkig is de schade slechts 1 gebroken spaak, die door Mees snel wordt gefikst. We fietsen Kunming in, door de Chinezen ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd vanwege het milde klimaat, een openbaring. Heel anders dan Bangkok waar het vol staat met auto's is het verkeer hier redelijk rustig. Grote fietspaden waar ook de enorme hoeveelheid electrische scooters rijden. Das best lastig want die hoor je namelijk niet achter je, maar ze rijden best hard en het zijn er veel. Ook de bus mag stoppen op het fietspad. En in China heerst er dan maar 1 regel in het verkeer. Het recht van de sterkste en dat zijn wij niet. Dus helm op en heel goed uitkijken! Moeilijk want ik weet niet waar ik moet beginnen met kijken; dus dan ook nog op het verkeer letten is heel veel, zelfs voor een vrouw.
In Kunming kun je goed zien dat de welvaart in China enorme vlucht neemt. Er wordt alleen maar in de hoogte gebouwd, waar moet je anders 4 miljoen Chinezen huisvesten. Voor eengezinswoningen is daar natuurlijk geen plek voor, maar werkelijk overal wordt gebouwd en staan dingen in enorme steigers. De dure merken zitten hier ook maar net even achter de grote straten vind je ineens het oude Kunming stel ik me zo voor. Maar de indruk is geweldig. Schoon, vriendelijke mensen, lekker eten en de sfeer is gezellig. Ik waan me in een soort van Chinatown in Den Haag maar dan zonder het einde van de straat, zeg maar. Ons doel is buskaartjes halen op een bustation ongeveer 10 km dwars door de stad. Uiteindelijk vinden we het ook. Het begint al een beetje te miezeren, de regen dreigde ons al de hele dag. Op het busstation ga ik op kaartjesjacht. Uhmmm dat valt niet mee. Had ik al verteld dat mijn Chinees niet zo goed is? Ik ga vriendelijk lachen, blijf maar gewoon staan bij iemand die zich dan verplicht gaat voelen mij mee te nemen en dat gebeurt. Nadat ik 2 x het busstation rond ben gegaan, ben ik bij een mevrouw aan balie en die gaat de enige dame in het station halen die net 3 woorden Engels spreekt. Ik ben geholpen en het lukt me uit te leggen dat ik 2 kaartjes met fiets naar Dali met de Express bus voor morgen wil. Onmetelijk trots loop ik terug naar Mees met de buit en fietsen we op ons gemak weer terug. Wereldfietsers, wij weten namelijk de weg! O ja en die dag hebben we natuurlijk heerlijk gegeten. Even stoppen bij een jongen die verse noodles staat te draaien, toch maar even wat eten, hij lacht zo vriendelijk. Even stoppen bij de dame van de dumplings. Een soort van dimsum in gestapelde bamboemandjes. Nou ja echt zalig. Ik vrees dat de eerste 25 km op de fiets niet zullen helpen deze calorieen te verbranden. Inmiddels regent het gestaag en door en doornat maar zeer tevreden sluiten we onze eerste dag in China af.
Na weer een brakke nacht, toch echt een jetlag hoor! Fietsen we opnieuw naar het busstation. fietsen onder in de bus, dubbel omkooppremie / extra fietstoeslag aan de buschaufffeur betaald en 4,5 uur later zijn we in Xiangan. We krijgen heel even een schrik want mijn achterderaillieur komt niet helemaal onbeschadigd uit de bus, maar gelukkig valt de schade mee. De volgende 16 km naar Dali fietsen we in de regen. Wat naast het feit dat ik dat heel Nederlands vindt, fietsen in de regen ook heel jammer is, want de omgeving schijnt prachtig te zijn. We zitten in de heuvels (eerlijk gezegd vind ik het al bergen maar de Chinezen blijkbaar heuvels) stijgen en dalen maar zien langzaam de huisjes en bebouwing veranderen. Hier vinden we al meer de Tibetaanse invloeden. De mensen zien er ook anders uit. Andere vorm van gezichten. Das ook wel fijn, ik dacht namelijk echt waar iedere keer, goh die mevrouw heb ik toch al gezien. Onmogelijk natuurlijk maar voor mij lijken de Chinezen erg op elkaar. Solly :-)
We komen aan en proberen een onderkomen te vinden. Omdat het nog vakantie is in China is het echt ongelofelijk druk met Chineese toeristen. Het valt niet mee, maar het lukt. Een prima plekje en smiddags storten we ons even in het Chineese echt toerisme. Valt niet mee want Mees is eigenlijk een extra attractie. Hij gaat menigmaal op de foto. Ach ja, het kan rotter.
Maar de regen stopt niet. Sterker nog; het weer voorspelt ons niet veel goed. Het is een beetje jammer want we zitten in een prachtige streek midden in de bergen, solly heuvels maar we zien een grote grijze mistwolk. We besluiten dus deze zondag te spenderen aan uitslapen, laat lunchen, beetje lezen en natuurlijk een verhaal voor het weblog schrijven. Een gewone Chineese grijze zondag dus.
Morgen gaan we so wie so op pad, ongeacht het weer. Het zou beter worden volgens de voorspelling. Dus vandaag mooie regencaps aangeschaft. Mees een te kleine voor op de fiets en ik een te grote voor op de scooter. Droog blijven we zo wel en het wordt tijd om aan onze fietstocht te gaan beginnen. Uit de drukte naar de rust van het platteland. We zijn benieuwd. Is het daar anders, zijn de mensen anders. Wij hebben altijd zo'n bepaald beeld van China, streng gecontroleerd, georganiseerd. Maar ook heel ontwikkeld en Engels is belangrijk enz. Ik ervaar het tot nu toe heel anders. Hele vriendelijke en open mensen, ik voel me totaal niet gecontroleerd, ja op het visum aanvragen in Nederland dan en oja, Facebook en Twitter wordt geblokkeerd. Behalve de toiletten want dat is echt een aparte ervaring en die ga ik hier echt NIET beschrijven, is het keurig netjes. Geen eten op straat dus ook geen ongedierte. Ik vermoed dat een willekeurige keuken van de Chinees in Nederland wellicht nog smeriger is dan wat ik hier zie. Mensen die met elkaar eten, grote tafels vol met eten, gezellig wat drank erbij, grote gemeenschapszin. Bijzonder want dat zie je in bijv. het voormalig Oost-Duitsland ook, mensen die het met elkaar gezellig hebben en eten tot een feestje verheffen. Niet dat wij dat in Nederland niet doen, maar hier is het gewoon in het dagelijks leven verweven en toch net even meer gewoon dan wij die dat weken van te voren gaan afspreken om agenda's te trekken enz. Ook hier zie je weer de vele oma's met de kleine kindjes sjouwen, want ja in deze participatiemaatschappij wordt er natuurlijk al heel lang voor elkaar gezorgd! Bijzonder toch!
De kennis in China zal vast ongelofelijk zijn maar helaas doordat Engels niet echt een ingeburgerde taal is, zal dat als het niet verandert alleen binnen China blijven. Of wellicht moeten wij meer en meer Chinees gaan spreken. Wat overigens best een hele lastige taal is omdat zelfs de Chinezen allemaal net even iets anders Chinees spreken. Ik hoor het verschil overigens helemaal niet, maar dat had ik dan nog net even in de NRC next gelezen.
Hopelijk klaart de lucht wat op, zodat we het land kunnen bewonderen in al zijn pracht want echt bijzonder is het wel. Gelukkig hebben we nog makkelijk contact met thuis, whats appen mag gewoon hier dus we hebben nog het heel belangrijke lijntje met de kinderen.
Sjiee Sjiee (fonetisch chinees voor dank je wel en van Mees nog even een nederige buiging want dat hebben we dan al wel geleerd, omdat hij zo groot is staat het dubbel sjiek als hij even het hoofd buigt)
-
07 Oktober 2013 - 11:14
Willem Booij:
Ha Jenny en Mees,
fijn dat jullie goed zijn aangekomen in het verre China, leuk om het 1ste verslag te lezen! Die foto van Mees in zijn regenpak brengt me wel terug in de tijd hoort, Grote Smurf in optima forma :)
Dat roken is normaal daar Jenny, wat wij met koffie hebben doen ze daar met een peuk. Veel plezier op het platteland of beter de binnenlanden.
Groet Willem
Ps. Mees let je wel op dat je goed duidelijk waar rechts is als je rechtsaf moet! -
07 Oktober 2013 - 11:16
Frans & Ingrid:
虽然非常好，虽然读的，有乐趣，甚至到下一个报告..含情脉脉的法国和英格丽 -
07 Oktober 2013 - 11:27
Nora:
Hoi Jenny en Mees,
Wat is jullie verslag leuk geschreven. Ik zie het zo allemaal voor me.Ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
Hopelijk dat de regen stopt en nog heel veel fietsplezier.
Groetjes Nora -
07 Oktober 2013 - 11:28
Nora:
Hoi Jenny en Mees,
Wat is jullie verslag leuk geschreven. Ik zie het zo allemaal voor me.Ik kijk uit naar jullie volgende verslag.
Hopelijk dat de regen stopt en nog heel veel fietsplezier.
Groetjes Nora -
07 Oktober 2013 - 11:40
Mieketrien:
Gierend hebben Franck en ik jullie verslag zitten lezen. Wat schrijf je leuk, ik hoor het je gewoon vertellen. Geniet ervan samen! Ik geniet van jullie verslagen en van jullie mooie kijk op China en de Chinezen.
liefs -
07 Oktober 2013 - 16:34
Lucienne:
Ni hao,
Wat een geweldig verslag !
Je schrijft het zo goed dat ik een beetje aan het meereizen ben, super !
Kan niet wachten tot het volgende verhaal........en de volgende foto's.... Die poncho's whahahahahahaha
I'm sexy and I know it ;-)
Hoe is het trouwens met je Chinese taal Jen ;-)
Enjoy xxx -
07 Oktober 2013 - 16:38
Christine:
Hai lieve Jen en Mees
Heerlijk om jullie eerste verslag te lezen. Jen je hebt echt je roeping gemist hoor leest als een boek!!
Lieverds hopelijk met wat beter weer lekker op de fiets van al dat moois genieten
Kijk uit naar het volgende verhaal
liefs Chris -
07 Oktober 2013 - 19:48
Patricia:
Hoi Jen en Mees,
Wat alweer een geweldige verhalen, ben ontzettend benieuwd naar jullie verdere reisverhalen. Je schrijft geweldig en geniet met jullie mee.
xx Patries
-
07 Oktober 2013 - 22:18
Els Jansen:
Hallo Lieve Jen en Mees,
Geweldig om met jullie mee te reizen via een ontzettend mooi en levend verslag.
Wat een mooie ervaringen doen jullie op. Grandioos om zo de chineese cultuur te leren kennen en ontdekken. Hoop dat het weer beter gaat worden. Veel plezier, geniet ervan xx
-
08 Oktober 2013 - 19:36
Wilma:
wat een geweldig verhaal. Jullie beleven echt een avontuur.
groetjes, Wilma -
08 Oktober 2013 - 20:02
Wijnanda:
Hoi Jenny en Mees,
Geweldig wat jullie toch altijd allemaal mee maken. Echt heel leuk om jullie verslag te lezen, het lijkt zo net of we een beetje met jullie mee reizen.
Geniet ervan en ben benieuwd naar jullie vervolg(het lijkt wel een spannend boek haha)
Groetjes Wijnanda -
08 Oktober 2013 - 21:18
Margot:
Lieve eet&fiets Luitjes,
Ik zou jullie wel even stiekem willen gaden slaan daar bij alllll die chinezen, ik kan mij voorstellen dat JULLIE de attractie zijn! Gaaf hoor allemaal, ben heel benieuwd hoe het veranderende landschap z'n uitwerking op jullie zal hebben. Lekker genieten! Tot schrijfs!!!
xxxx -
13 Oktober 2013 - 16:38
Yvonne En Jos:
Lieve fietsfanaten Jenny en Mees
Het blijft een genot jenny om jullie reisverslag te mogen lezen en wat ben je toch een fantastiche verteller. Heerlijk !
Blijf genieten!
liefs Jos en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
