Hoe-lang is een Chinees?
Door: Mees en Jenny
Blijf op de hoogte en volg Mees en Jenny
21 Oktober 2013 | China, Yunnan
Al heel vaak heb ik tijdens het fietsen moeten terugdenken aan het grapje wat mijn vader vroeger hilarisch vond. Dan vroeg hij Hoe-lang is een chinees en dan gingen mijn zus en ik heel hard denken zogenaamd en zeiden dan 1m20 oid. Dan kwam de clou, Hoe-lang was zijn naam en niet zijn lengte. Gek en tegelijkertijd heel heerlijk dat tijdens het fietsen plek is voor zulk soort herinneringen, daar doen we het voor.
Maar ik moet er ook vaak aan denken omdat Mees – en als ik mazzel heb ik ook – hier een bezienswaardigheid is. Als we dan al aan mensen willen vragen of ze even een foto van ons willen nemen, staan wij gelijk met de hele familie op de foto. Blijft leuk oftewel glappig zoals wij dan zeggen.
Durven we wel; ze verstaan ons toch niet. Praktisch is het niet altijd even handig. Die kleine krukjes met lage tafels zijn natuurlijk helemaal niet handig om aan te eten en in de hotels zijn de dekbedden te kort en hangen de spiegels stelselmatig te laag. Maar ja, Hoe-lang was natuurlijk een veel kortere Chinees dan MeesenJenny.
We hebben weer een geweldige week achter de rug en echt waar: China steelt ons hart. Geweldig landschap, prachtige vriendelijke mensen en zo lekker eten. Het is ook een schoon land. In de stad zie je geen papiertje op de grond. Er zijn dagelijks ik weet niet hoeveel mensen op straat aan het vegen. Ik had hier toch een heel ander beeld bij.
Tja, de Chinese taal is nog steeds lastig. Het wil bij mij maar niet blijven plakken dus verder dan wat beleefdheden in het Chinees – want dat vind ik altijd belangrijk en breekt het ijs in de communcicatie – kom ik nog steeds niet. Maar zelfs tot onze eigen verbazing lukt het steeds om te krijgen wat we willen. Of het nu gaat om wat gereedschap als mijn zadel los zit of nieuw beddengoed omdat het bed in ons hotel echt nog niet verschoond was sinds de vorige gasten of in de keuken. Dat is echt een kick. Handen en voeten en vooral veel non-verbale communicatie en we komen er. En natuurlijk altijd blijven lachen :-)
Deze week zijn wij vanuit Lijiang, een prettig maar zeer toeristisch plaatsje gefietst naar de hoogvlakte. Van het oude stadje hebben wij door de vele commercie helaas niet veel kunnen zien. Maar als je de stad een klein beetje uitfietst zie je echt China. Een markt waar ze roofvogels verhandelen of heerlijke restaurantjes om Mees aan zijn dagelijks portie dumplings te helpen. Na 2 dagen daar ontbijten kent de dumpling-baas ons al en zorgt voor een goed - veel te klein - tafeltje.
De laatste etappe naar de hoogvlakte over een bergpas op 3.600 meter hoogte was voor ons te gevaarlijk. Het weer was erg slecht geworden en we fietsten over een zeer drukke, smalle weg in dichte mist en nattigheid. Na 22 km klimmen, ploeteren en helemaal verkleumd hebben we een auto aangehouden en die heeft ons met fiets en al over de pas gezet. Wat was het heerlijk toen we nat en koud aankwamen op de hoogvlakte, wat werkelijk een prachtig gebied is. En waar een dame ons binnenliet en bij haar houtgestookte kachel een lekker bakkie thee en prakkie rijst aanbod om weer op temperatuur te komen. Heerlijk zo'n houtluchtje binnen. Vervolgens hebben we 35 km naar onze eindbestemming Shangri La gefietst. Op 3.300 meter hoogte hebben we rustig aan gedaan, even wennen aan deze lucht. Hier bleek dus dat als we koeien ineens Yaks gaan noemen, de benen het erg zwaar krijgen.
We hebben heerlijk 4 dagen in Shangri-la doorgebracht. In een mooi gedecoreerd Tibetaans kamertje. Weer Geertje en Arjan ontmoet en dus gezellig met elkaar gegeten. Heerlijk yak-vlees en gerst met kip. Specialiteiten uit de omgeving. Mooie beesten trouwens die yaks, ze verkopen de staart als stoffer. Toch maar niet mee naar huis genomen. Maar wel een geweldig mooi klooster bezocht en heerlijk wat rondgetoerd op de fiets in de omgeving bij de plaatselijke bevolking. Prachtig om de kleuren in die Tibetaanse huizen te zien, de stupa's met de bekende gebedsvlaggen en het vee wat dwars door alles heen rondscharrelt. Varkens, yaks, biggetjes, paarden, kippen, geiten het loopt allemaal los. De mensen zijn al druk bezig met de komende winter. Dus de gewassen hangen te drogen op grote houten rekken, de mais hangt overal op het huis waar maar zon schijnt en het hout wordt gehakt. Het valt ons op dat hier geen landsvlag van China meer op de huizen staat te wapperen maar in dit gebied alleen nog de communistische vlag, de hamer en de sikkel. Deze streek ligt tegen Tibet aan en bestaat vooral uit boeren. We zagen op de plaatselijke tv nog een stukje over een stemming in het parlement. In China gaat dat heel handig hoor, iedereen is gewoon voor. Geen gedoe met de verschillende partijen.
Iedere avond is het in de stad gebruikelijk dat op een plein of in een park luide Chinese muziek uit een installatie komt en daar dansen mensen in een cirkel dan op. Een soort van zumba maar dan op Chinese muziek. Het werkt zo aanstekelijk dat Geertje van Arjan (inmiddels fietsvakantievrienden) en ik het niet konden laten, maar echt even mee moesten dansen. Ach, we vielen bijna niet op, maar ik vond het weer zo leuk.
Onderweg zijn we 4 Chinese studenten tegengekomen die op de fiets onderweg waren naar Tibet, Lhasa. Hele leuke enthousiaste jonge mensen die er een sport van maakten om met ons op te fietsen. Ze vonden onze fietsen geweldig, Mees z'n camera's en gps het einde en niet te vergeten zijn kuiten bijzonder. Minstens 100 foto's verder en natuurlijk met uitwisseling van de emailadressen zijn zij nu onderweg naar Lhasa. En zijn wij vanuit SjangLiLa weer langzaam aan de terugtocht begonnen.
Eerst een busrit. Want een fietsrit van 4 bergpassen over de 3700 meter op 1 dag is echt te veel voor mij. Dus fietsen boven op de plaatselijke bus gebonden. Iedereen helpt een handje mee en onder supervisie van Mees doorstaan ze de rit prima. Een prachtig landschap trekt aan ons voorbij en we komen aan in een heel klein plaatsje. Gaan in het hotel en ontmoeten daar een afdeling van een Maleisische vereniging voor huisvrouwen (dat hebben wij ervan gemaakt omdat ze zo ontzettend kakelden). Ze zijn op een mooie rondtrip en wat een gezelligheid. Ze maken er direct werk van om ons van alles te vertellen en te helpen met wat we willen en ook met wat we niet willen. Mees krijgt vlekken van de dames, maar ik vind dat toch zo leuk. Ze spreken goed Engels dus we kunnen nu ook een beetje vragen stellen. Een van de dames, een gepensioneerde docente – vandaar haar goede Engels – zegt bij het afscheid : I like you people, you are making the best out of life. En dat is nou precies wat we willen horen!
De volgende ochtend worden we door het " hele " dorp uitgezwaaid, want snel vrienden maken in zo'n kleine gemeenschap is niet zo moeilijk en vervolgens maken we werkelijk de mooiste rit.
Ik denk niet snel dat iets dit zal evenaren. Na dagen van regen en bewolking was de zon weer gaan schijnen en hebben we door zulk mooi berglandschap gefietst. Dit is het land van Mulan (disneyfilm). Geweldig geklommen, prachtige afdalingen tussen bergen met ongelofelijke diepte waar we zulke mooie uitzichten hadden. Vanwege het klimmen moeten we dan even stoppen, maar nu waren er telkens zulke mooie fotomomenten dat stoppen geen probleem was. Onbeschrijfelijk. Als laatste uitdaging fietsten we de Tiger Leaping Gorge in. Aan het het einde van de dag nog even 11 km klimmen maar ook dat een geweldige ervaring. Een van de grootste ter wereld - door de natuur gevormde - kloof met een gigantische waterverplaatsing. Dus terwijl heel diep beneden ons het water donderde, klommen wij met inmiddels verzuurde benen naar boven. Daar vonden we een prima hutje om te slapen met uitzicht op de kloof. Een hele lieve familie die heerlijk voor ons ging koken, echt een dag met een gouden randje. Heel tevreden vielen we in slaap op ons heerlijke – ongelofelijke Chinees harde - matras.
Vandaag zijn we de kloof uitgereden, met klimmen en dalen en hebben we even tijd om de vakantie administratie te doen om jullie weer even te vertellen over onze ervaringen in China. Gaan we straks weer lekker eten. Ik heb zelfs net even warm gedoucht ( en dat is echt elke dag maar weer afwachten ) en morgen weer een mooie rit over het platteland. Langzamerhand merken we dat we terugrijden richting Kunming. Gelukkig hebben we nog een mooie week te gaan maar het gaat opschieten. Maar we genieten nog van ieder moment.
China, in ieder geval de provincie Yunnan heeft nu al een plekje in ons hart.
We hebben ons laten vertellen dat de welvaart in China zo ontzettend snel gaat, dat het over een paar jaar wellicht niet meer voor ons Europeanen te betalen is om hier te reizen. Kost een beetje hotel nu gemiddels tussen de 10 en 50 euro per nacht, kan dat straks wellicht zomaar 500 euro per nacht zijn. Mag ik dan wel hopen op een warme douche en een zachter matras voor dat geld, maar tegelijkertijd jammer want we gunnen deze ervaring van Yunnan aan iedereen.
Wij gaan weer rustig aan verder fietsen en schrijven volgende week weer. Intussen kun je nog even op de website van Mees kijken voor mooie foto's www.meesweber.nl
Maar ik moet er ook vaak aan denken omdat Mees – en als ik mazzel heb ik ook – hier een bezienswaardigheid is. Als we dan al aan mensen willen vragen of ze even een foto van ons willen nemen, staan wij gelijk met de hele familie op de foto. Blijft leuk oftewel glappig zoals wij dan zeggen.
Durven we wel; ze verstaan ons toch niet. Praktisch is het niet altijd even handig. Die kleine krukjes met lage tafels zijn natuurlijk helemaal niet handig om aan te eten en in de hotels zijn de dekbedden te kort en hangen de spiegels stelselmatig te laag. Maar ja, Hoe-lang was natuurlijk een veel kortere Chinees dan MeesenJenny.
We hebben weer een geweldige week achter de rug en echt waar: China steelt ons hart. Geweldig landschap, prachtige vriendelijke mensen en zo lekker eten. Het is ook een schoon land. In de stad zie je geen papiertje op de grond. Er zijn dagelijks ik weet niet hoeveel mensen op straat aan het vegen. Ik had hier toch een heel ander beeld bij.
Tja, de Chinese taal is nog steeds lastig. Het wil bij mij maar niet blijven plakken dus verder dan wat beleefdheden in het Chinees – want dat vind ik altijd belangrijk en breekt het ijs in de communcicatie – kom ik nog steeds niet. Maar zelfs tot onze eigen verbazing lukt het steeds om te krijgen wat we willen. Of het nu gaat om wat gereedschap als mijn zadel los zit of nieuw beddengoed omdat het bed in ons hotel echt nog niet verschoond was sinds de vorige gasten of in de keuken. Dat is echt een kick. Handen en voeten en vooral veel non-verbale communicatie en we komen er. En natuurlijk altijd blijven lachen :-)
Deze week zijn wij vanuit Lijiang, een prettig maar zeer toeristisch plaatsje gefietst naar de hoogvlakte. Van het oude stadje hebben wij door de vele commercie helaas niet veel kunnen zien. Maar als je de stad een klein beetje uitfietst zie je echt China. Een markt waar ze roofvogels verhandelen of heerlijke restaurantjes om Mees aan zijn dagelijks portie dumplings te helpen. Na 2 dagen daar ontbijten kent de dumpling-baas ons al en zorgt voor een goed - veel te klein - tafeltje.
De laatste etappe naar de hoogvlakte over een bergpas op 3.600 meter hoogte was voor ons te gevaarlijk. Het weer was erg slecht geworden en we fietsten over een zeer drukke, smalle weg in dichte mist en nattigheid. Na 22 km klimmen, ploeteren en helemaal verkleumd hebben we een auto aangehouden en die heeft ons met fiets en al over de pas gezet. Wat was het heerlijk toen we nat en koud aankwamen op de hoogvlakte, wat werkelijk een prachtig gebied is. En waar een dame ons binnenliet en bij haar houtgestookte kachel een lekker bakkie thee en prakkie rijst aanbod om weer op temperatuur te komen. Heerlijk zo'n houtluchtje binnen. Vervolgens hebben we 35 km naar onze eindbestemming Shangri La gefietst. Op 3.300 meter hoogte hebben we rustig aan gedaan, even wennen aan deze lucht. Hier bleek dus dat als we koeien ineens Yaks gaan noemen, de benen het erg zwaar krijgen.
We hebben heerlijk 4 dagen in Shangri-la doorgebracht. In een mooi gedecoreerd Tibetaans kamertje. Weer Geertje en Arjan ontmoet en dus gezellig met elkaar gegeten. Heerlijk yak-vlees en gerst met kip. Specialiteiten uit de omgeving. Mooie beesten trouwens die yaks, ze verkopen de staart als stoffer. Toch maar niet mee naar huis genomen. Maar wel een geweldig mooi klooster bezocht en heerlijk wat rondgetoerd op de fiets in de omgeving bij de plaatselijke bevolking. Prachtig om de kleuren in die Tibetaanse huizen te zien, de stupa's met de bekende gebedsvlaggen en het vee wat dwars door alles heen rondscharrelt. Varkens, yaks, biggetjes, paarden, kippen, geiten het loopt allemaal los. De mensen zijn al druk bezig met de komende winter. Dus de gewassen hangen te drogen op grote houten rekken, de mais hangt overal op het huis waar maar zon schijnt en het hout wordt gehakt. Het valt ons op dat hier geen landsvlag van China meer op de huizen staat te wapperen maar in dit gebied alleen nog de communistische vlag, de hamer en de sikkel. Deze streek ligt tegen Tibet aan en bestaat vooral uit boeren. We zagen op de plaatselijke tv nog een stukje over een stemming in het parlement. In China gaat dat heel handig hoor, iedereen is gewoon voor. Geen gedoe met de verschillende partijen.
Iedere avond is het in de stad gebruikelijk dat op een plein of in een park luide Chinese muziek uit een installatie komt en daar dansen mensen in een cirkel dan op. Een soort van zumba maar dan op Chinese muziek. Het werkt zo aanstekelijk dat Geertje van Arjan (inmiddels fietsvakantievrienden) en ik het niet konden laten, maar echt even mee moesten dansen. Ach, we vielen bijna niet op, maar ik vond het weer zo leuk.
Onderweg zijn we 4 Chinese studenten tegengekomen die op de fiets onderweg waren naar Tibet, Lhasa. Hele leuke enthousiaste jonge mensen die er een sport van maakten om met ons op te fietsen. Ze vonden onze fietsen geweldig, Mees z'n camera's en gps het einde en niet te vergeten zijn kuiten bijzonder. Minstens 100 foto's verder en natuurlijk met uitwisseling van de emailadressen zijn zij nu onderweg naar Lhasa. En zijn wij vanuit SjangLiLa weer langzaam aan de terugtocht begonnen.
Eerst een busrit. Want een fietsrit van 4 bergpassen over de 3700 meter op 1 dag is echt te veel voor mij. Dus fietsen boven op de plaatselijke bus gebonden. Iedereen helpt een handje mee en onder supervisie van Mees doorstaan ze de rit prima. Een prachtig landschap trekt aan ons voorbij en we komen aan in een heel klein plaatsje. Gaan in het hotel en ontmoeten daar een afdeling van een Maleisische vereniging voor huisvrouwen (dat hebben wij ervan gemaakt omdat ze zo ontzettend kakelden). Ze zijn op een mooie rondtrip en wat een gezelligheid. Ze maken er direct werk van om ons van alles te vertellen en te helpen met wat we willen en ook met wat we niet willen. Mees krijgt vlekken van de dames, maar ik vind dat toch zo leuk. Ze spreken goed Engels dus we kunnen nu ook een beetje vragen stellen. Een van de dames, een gepensioneerde docente – vandaar haar goede Engels – zegt bij het afscheid : I like you people, you are making the best out of life. En dat is nou precies wat we willen horen!
De volgende ochtend worden we door het " hele " dorp uitgezwaaid, want snel vrienden maken in zo'n kleine gemeenschap is niet zo moeilijk en vervolgens maken we werkelijk de mooiste rit.
Ik denk niet snel dat iets dit zal evenaren. Na dagen van regen en bewolking was de zon weer gaan schijnen en hebben we door zulk mooi berglandschap gefietst. Dit is het land van Mulan (disneyfilm). Geweldig geklommen, prachtige afdalingen tussen bergen met ongelofelijke diepte waar we zulke mooie uitzichten hadden. Vanwege het klimmen moeten we dan even stoppen, maar nu waren er telkens zulke mooie fotomomenten dat stoppen geen probleem was. Onbeschrijfelijk. Als laatste uitdaging fietsten we de Tiger Leaping Gorge in. Aan het het einde van de dag nog even 11 km klimmen maar ook dat een geweldige ervaring. Een van de grootste ter wereld - door de natuur gevormde - kloof met een gigantische waterverplaatsing. Dus terwijl heel diep beneden ons het water donderde, klommen wij met inmiddels verzuurde benen naar boven. Daar vonden we een prima hutje om te slapen met uitzicht op de kloof. Een hele lieve familie die heerlijk voor ons ging koken, echt een dag met een gouden randje. Heel tevreden vielen we in slaap op ons heerlijke – ongelofelijke Chinees harde - matras.
Vandaag zijn we de kloof uitgereden, met klimmen en dalen en hebben we even tijd om de vakantie administratie te doen om jullie weer even te vertellen over onze ervaringen in China. Gaan we straks weer lekker eten. Ik heb zelfs net even warm gedoucht ( en dat is echt elke dag maar weer afwachten ) en morgen weer een mooie rit over het platteland. Langzamerhand merken we dat we terugrijden richting Kunming. Gelukkig hebben we nog een mooie week te gaan maar het gaat opschieten. Maar we genieten nog van ieder moment.
China, in ieder geval de provincie Yunnan heeft nu al een plekje in ons hart.
We hebben ons laten vertellen dat de welvaart in China zo ontzettend snel gaat, dat het over een paar jaar wellicht niet meer voor ons Europeanen te betalen is om hier te reizen. Kost een beetje hotel nu gemiddels tussen de 10 en 50 euro per nacht, kan dat straks wellicht zomaar 500 euro per nacht zijn. Mag ik dan wel hopen op een warme douche en een zachter matras voor dat geld, maar tegelijkertijd jammer want we gunnen deze ervaring van Yunnan aan iedereen.
Wij gaan weer rustig aan verder fietsen en schrijven volgende week weer. Intussen kun je nog even op de website van Mees kijken voor mooie foto's www.meesweber.nl
-
21 Oktober 2013 - 17:17
Els Jansen:
He lieve jen en mees.
Het is elke keer een genoegen om jullie verhaal te lezen.
Nog veel fiets en reisplezier.
-
21 Oktober 2013 - 19:44
Nicole Rieborn:
Ha zus en mees,
Wat heerlijk om te lezen en zien dat jullie het zo fantastisch hebben!!!
Geniet er lekker van, pas goed op jezelf en elkaar en nog heeeel veel plezier!
veel liefs van je zus en de meiden xx -
22 Oktober 2013 - 09:28
Frans En Ingrid:
Hilarisch weer..en wat fijn om te lezen dat jullie zo aan het genieten zijn,probeer me een beetjete verplaatsen en dan komt er een glimlach op mn mond...herkenbare situaties die we in Nepal ook hebben meegemaakt...super!ci vediamo!
Ingrid en Frans
-
22 Oktober 2013 - 10:10
Jeanette En Ger:
Dat gaat dus een workshop Dumplings maken worden? Ik weet een leuk adres. Lijkt me heerlijk. Trouwens, ik geloof vast dat jullie iedere dag heerlijk eten. En wat een genot om mee te reizen en die prachtige foto's te zien. Natuurlijk willen we ze allemaal zien straks! Heel veel plezier en mooie momenten nog! -
23 Oktober 2013 - 13:27
Patricia:
ik geniet helemaal met jullie mee, wat een heerlijke verhalen, kan het bijna voor me zien :)
geniet nog van jullie laatste week!!!
Groetjes Patries
P.s. Mees je foto's zijn fantastisch!!!! -
24 Oktober 2013 - 19:16
Anoes:
Hoi, beetje late reactie op alle verhalen en indrukwekkende ervaringen.
vooral de foto's geven een beeld van een andere wereld en dan is ook meteen duidelijk dat de fotovakschool gevolgd is ;-)
Wij genieten stilletjes mee en beginnen zo langzamerhand ook jullie aanwezigheid te missen....
We gunnen het jullie heel erg maar tegelijkertijd is effe een bakkie doen ook wel weer heel gezellig.
benieuwd naar nog meer verhalen wensen we jullie fijne laatste dagen en ritten (ik heb die bergen gezien, wat doet dat voor je bovenbenen en kuiten????) enne kom gezond thuis..
-
25 Oktober 2013 - 13:27
Sandra:
Wt een genot om jullie verhalen te lezen. Ik heb het gevoel China ook een beetje te hebben leren kennen. Heel veel plezier nog!
-
26 Oktober 2013 - 05:44
Pascale En Maarten:
Hoi Jenny en Mees,
Terwijl wij ons nog eens omdraaiden in ons bedje zaten jullie al weer op de fiets!!! ! Hopelijk hebben jullie het gehaald en genoten!!! Goede terugreis !! Wij overwegen om de doorsteek te maken vanaf liantie naar de bovenkant van het Erhai meer bij Dali...groetjes Maarten en Pascale -
27 Oktober 2013 - 11:23
Christine:
Hai lieve Jen en Mees
Wat een super mooie reis en fantastische omgeving. Heerlijk om te lezen.
geniet nog even van al dat moois nog veel fiets plezier en een veilige terug reis
liefs christine -
29 Oktober 2013 - 18:57
Lucienne:
Hoi lieverds,
Mensch wat schrijf je toch geweldig, zit me hier toch ff te genieten zeg.....
Zoals ik al eerder zei : ik beleef het gewoon mee en de foto's maken het compleet voor mij.
China, een land die mij niet trok, omdat ik de meeste Chinezen hier echt niet vriendelijk vind, heeft door de verhalen mij nu toch wel heel nieuwsgierig gemaakt.... Moet er wel bij zeggen, zonder fiets, zo gek krijg je mij niet ;-) , ik zal veel moois missen, maar we hebben altijd de (jullie) foto's nog ;-)
Ik ga snel verder naar jullie volgende verhaal.
P.s wist je dat het broertje van Hoe Lang, Zo Lang heet ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
