Reizen is ....
Door: Mees en Jenny
Blijf op de hoogte en volg Mees en Jenny
29 Oktober 2013 | China, Yunnan
"Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond"
Vlak voor onze vakantie zijn we bij Megan en Sijmen langs geweest. De lieverds hadden een grote schaal met gelukskoekjes voor ons gebakken met in ieder koekje een zelfgeschreven briefje met een spreuk of tekst die met reizen en/of fietsen te maken had. Aangezien we licht bepakt reizen hebben we niet alle spreuken meegenomen maar hebben Mees en ik ieder 2 spreuken gekozen. Al was de verleiding groot om te kiezen voor " Are you with me Jack" onze gezamenlijke en onverwoestbare held uit de tv-serie 24, zijn we tot onze favoriet gekomen " Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond".
De afgelopen week hebben we weer prachtig gefietst. Flink wat kilometers gemaakt en weer veel gezien. Vanuit de bergen, naar de heuvels over stille wegen, prachtige dorpjes, langs de rivier de Yangtze en zo naar het rumoer van de stad. Nu zijn we weer terug op ons startpunt en morgen na een laatste fietstochtje gaan de fietsen weer in de doos voor het transport terug naar Nederland. Ik zal het fietsen missen, lekker zo samen de hele dag gewoon die benen laten draaien en zien wat er aan ons voorbij trekt. Inmiddels weer in het volste vertrouwen dat we altijd ergens aankomen, altijd ergens kunnen eten en slapen en er altijd wel een plekje is om de fiets te stallen. Wat heb je eigenlijk meer nodig? We zijn overal gekomen waar we wilden zijn ondanks het feit dat we echt letterlijk geen woord Chinees kunnen lezen of verstaan. Maar ook al verstaan we elkaar niet, we begrijpen elkaar prima en dat is toch waar het om gaat.
Wat je doet is steeds weer jezelf aanpassen. Het blijkt dus inderdaad allemaal tussen de oren te zitten.
Alles wat je gewend bent blijk je ook in korte tijd weer te kunnen ontwennen, dan kun je het nog wel missen maar zonder lukt ook prima en dat is toch een geruststellende gedachte. Natuurlijk hebben we dingen gezien waar we wat van vinden of waarvan we ons afvragen hoe die zich met ons leven thuis zouden verhouden. Even een paar voorbeelden;
Wij hebben hier ervaren dat 7 dagen per week werken heel gewoon is. Ben je zelfstandige en daar zijn er in China heel veel van, dan ben je altijd open en is er geen scheiding tussen werk en privé. Dan woont oma of opa bij je in, die zorgt dan voor het ene kind. Moeders de vrouw en de man werken dan vaak samen. Eten koken doe je gewoon in je winkel of op het land. Maar ook al werk je in de bouw of in een grotere winkel gewoon alle dagen van de week wordt er gewerkt.
Werk je in een groter bedrijf, ben je dus in loondienst dan draag je meestal een badge met een nummer, niet je naam. Menig keer zagen wij tijdens het fietsen de ochtend of middagdienst starten. Hup iedereen even op de stoep in de houding op een rijtje en dan de voorman/vrouw die als een heuse sergeant-majoor de zaken doorneemt voor de dienst start en iedereen die dan hardop verklaart het begrepen te hebben (dat vul ik dan zelf even in want inderdaad na 4 weken China spleek ik nog steeds geen woold Chinees). Of vandaag zagen we het personeel van een winkel even naar buiten komen voor even een energizer, even wat gym en wat yells en dan weer aan de slag. Geweldig om te zien, ik moet dan even denken aan het 8 uur overdrachtsrondje van de Wielborgh stel je voor dat we dat voortaan ook op die manier doen! We hebben binnen de kortste keren de vakbond op de stoep vrees ik! Maar de discipline en het arbeidsethos dat we hier zien blijft bijzonder.
Wat ons ook opvalt is het grote aantal gezinnen dat nu nog steeds bestaat uit papa, mama en 1 kind. Na alle verhalen die wij in Nederland over de drama's van de eenkindpolitiek horen zou je denken dat nu dit niet meer zo strikt wordt nageleefd er weer meer grote gezinnen zijn. Wij zien het niet, we hebben ons laten vertellen dat veel Chinese vrouwen 1 kind gewoon genoeg vinden. Ik moet zeggen kinderen zijn hier ook echt oogappeltjes dus dat ene kind wordt dan ook echt overal bij betrokken. Kinderwagens zie je bijna nie,t de kids zitten in prachtige draagzakken bij oma of moeder op de rug. Heel intens. Anders dan wat ik in Afrika zag, daar waren zoveel kinderen maar die moesten het dan ook vaak zelf maar zien te rooien. Hier niet. Ik vind natuurlijk ook iets van deze lastige materie, maar hier zijn geeft toch een ander licht op de zaak.
Nog een paar zaken die zorgen dat wij tegen een andere achtergrond kijken maar waar het soms toch net even lastiger is om jezelf erin te verplaatsen. Volkssport nr 1, het echt rochelen vanuit de tenen. Mannen, vrouwen, boer of stadsdame het maakt niet uit. Ongehoord, ik zet echt nergens m'n tas zomaar op straat. Smekken tijdens het eten, een onbedwingbare neiging om even iemand op het achterhoofd te tikken en te vragen of het ook iets zachter kan heb ik echt een paar keer moeten bedwingen. De toiletten zonder deuren zodat dames al sigaretten rokend op hun hurken rustig hun behoefte doen, dank u wel ik sla nog even over. Kinderen die echt te pas en te onpas hun broek laten zakken om even, jawel hoor ook gewoon midden op de straat hun behoefte doen! En dan loop ik met plastic zakjes achter mijn hond aan in Nederland.
Overigens toegegeven Chinese kindjes zijn dan ook wel echt heel schattig! Gelukkig hebben wij dit jaar al een hond geadopteerd dus kunnen wij de Chinese schattige kindjes gewoon in China laten.
We hebben gefietst in een prachtig schoon land. Bijzondere natuur, verschillende bevolkingsgroepen gezien, ongelofelijk gegeten en ook mooie tempels bezocht. We hebben overal waar het maar kon wierook of een kaarsje gebrand voor iedereen waarvan wij dachten dat een beetje goede gedachte op zijn plaats zou zijn. We weten dat een aantal mensen om ons heen dat op dit moment verdienen. Ook iedere keer weer een wierookje voor een veilige fietstocht. Het heeft ons geholpen, geen ongelukken, geen enkele lekke band, materiaalpech of zelfs maar zadelpijn. We hopen dat het jullie ook helpt.
Terugkijkend op de afgelopen 4 fietsweken kunnen we wel zeggen dat we een geweldige tijd hebben gehad en de rust weer hebben gevonden om het leven weer eens rustig onder de loep te nemen. We realiseren ons dat we het goed hebben in ons land met ons gezin en met ons werk. Maar ook zeggen we vaak dat we ontzettend blij en gelukkig zijn dat we deze fysieke uitdaging aan kunnen, kortom dat we in goede gezondheid zijn. Het was echt af en toe flink ploeteren, we hebben klimmen van 20 km aan een stuk gehad, soms stukken van 8 tot 10%. Gigantische afdalingen waar we soms met flink remmen nog 45 tot 50 km gingen. Lange fietsdagen van bijv 110 km, regen maar ook zon en weer zoveel ontzettend veel prachtige ontmoetingen. We hebben iets meer dan 1750 km door dit mooie Yunnan gereisd waarvan ruim 1000 km op de fiets. Kortom we hebben het jaar waarin we vieren dat we samen 100 jaar zijn niet mooier kunnen beëindigen.
We hebben onderweg niet veel Europeanen ontmoet, maar wel een paar keer onze fietsvrienden Arjan en Geertje. Zo ook weer in een ongelofelijk mooi authentiek stadje Shaxi. Daar ontmoeten we ook andere fietsers Maarten en Pascal. We fietsen allemaal individueel dezelfde route dus geweldig toeval dat we elkaar daar ontmoeten. We hebben in het zelfde guesthouse overnacht en die avond een prachtige avond beleefd door onze fietsavonturen met elkaar te delen. Allemaal dezelfde route gefietst, 6 verschillende verhalen, verschillende ervaringen en verschillende indrukken. Zo zie je maar iedereen kijkt op een andere manier naar zichzelf tegen een andere achtergrond. Daarom is het nou zo'n mooie spreuk!
We vonden het weer heel gezellig om jullie mee tn nemen op deze reis. Dank voor alle leuke en lieve reacties, dat is altijd zo leuk onderweg een belangrijk lijntje met ons leven thuis.
Even een speciale dank aan Ger en Jeanette die vanuit het supportcenter in Nootdorp onze weblogs hebben verzorgd omdat in China veel website's zoals Facebook worden geblokt. Maar ook voor alle andere vormen van support en dan weten zij zeker wat wij bedoelen.
Megan en Sijmen voor hun wegbreng en ophaaldienst voor Shep en hun zorg voor Gil. Gillian die toch maar mooi alleen thuis bleef om voor de konijnen te zorgen en om heel vaak voor Shep de bal te gooien en Tristan die vanuit Taiwan veel contact met Gil heeft gehouden zodat ze zich niet te veel alleen hoefde te voelen.
Vlak voor onze vakantie zijn we bij Megan en Sijmen langs geweest. De lieverds hadden een grote schaal met gelukskoekjes voor ons gebakken met in ieder koekje een zelfgeschreven briefje met een spreuk of tekst die met reizen en/of fietsen te maken had. Aangezien we licht bepakt reizen hebben we niet alle spreuken meegenomen maar hebben Mees en ik ieder 2 spreuken gekozen. Al was de verleiding groot om te kiezen voor " Are you with me Jack" onze gezamenlijke en onverwoestbare held uit de tv-serie 24, zijn we tot onze favoriet gekomen " Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond".
De afgelopen week hebben we weer prachtig gefietst. Flink wat kilometers gemaakt en weer veel gezien. Vanuit de bergen, naar de heuvels over stille wegen, prachtige dorpjes, langs de rivier de Yangtze en zo naar het rumoer van de stad. Nu zijn we weer terug op ons startpunt en morgen na een laatste fietstochtje gaan de fietsen weer in de doos voor het transport terug naar Nederland. Ik zal het fietsen missen, lekker zo samen de hele dag gewoon die benen laten draaien en zien wat er aan ons voorbij trekt. Inmiddels weer in het volste vertrouwen dat we altijd ergens aankomen, altijd ergens kunnen eten en slapen en er altijd wel een plekje is om de fiets te stallen. Wat heb je eigenlijk meer nodig? We zijn overal gekomen waar we wilden zijn ondanks het feit dat we echt letterlijk geen woord Chinees kunnen lezen of verstaan. Maar ook al verstaan we elkaar niet, we begrijpen elkaar prima en dat is toch waar het om gaat.
Wat je doet is steeds weer jezelf aanpassen. Het blijkt dus inderdaad allemaal tussen de oren te zitten.
Alles wat je gewend bent blijk je ook in korte tijd weer te kunnen ontwennen, dan kun je het nog wel missen maar zonder lukt ook prima en dat is toch een geruststellende gedachte. Natuurlijk hebben we dingen gezien waar we wat van vinden of waarvan we ons afvragen hoe die zich met ons leven thuis zouden verhouden. Even een paar voorbeelden;
Wij hebben hier ervaren dat 7 dagen per week werken heel gewoon is. Ben je zelfstandige en daar zijn er in China heel veel van, dan ben je altijd open en is er geen scheiding tussen werk en privé. Dan woont oma of opa bij je in, die zorgt dan voor het ene kind. Moeders de vrouw en de man werken dan vaak samen. Eten koken doe je gewoon in je winkel of op het land. Maar ook al werk je in de bouw of in een grotere winkel gewoon alle dagen van de week wordt er gewerkt.
Werk je in een groter bedrijf, ben je dus in loondienst dan draag je meestal een badge met een nummer, niet je naam. Menig keer zagen wij tijdens het fietsen de ochtend of middagdienst starten. Hup iedereen even op de stoep in de houding op een rijtje en dan de voorman/vrouw die als een heuse sergeant-majoor de zaken doorneemt voor de dienst start en iedereen die dan hardop verklaart het begrepen te hebben (dat vul ik dan zelf even in want inderdaad na 4 weken China spleek ik nog steeds geen woold Chinees). Of vandaag zagen we het personeel van een winkel even naar buiten komen voor even een energizer, even wat gym en wat yells en dan weer aan de slag. Geweldig om te zien, ik moet dan even denken aan het 8 uur overdrachtsrondje van de Wielborgh stel je voor dat we dat voortaan ook op die manier doen! We hebben binnen de kortste keren de vakbond op de stoep vrees ik! Maar de discipline en het arbeidsethos dat we hier zien blijft bijzonder.
Wat ons ook opvalt is het grote aantal gezinnen dat nu nog steeds bestaat uit papa, mama en 1 kind. Na alle verhalen die wij in Nederland over de drama's van de eenkindpolitiek horen zou je denken dat nu dit niet meer zo strikt wordt nageleefd er weer meer grote gezinnen zijn. Wij zien het niet, we hebben ons laten vertellen dat veel Chinese vrouwen 1 kind gewoon genoeg vinden. Ik moet zeggen kinderen zijn hier ook echt oogappeltjes dus dat ene kind wordt dan ook echt overal bij betrokken. Kinderwagens zie je bijna nie,t de kids zitten in prachtige draagzakken bij oma of moeder op de rug. Heel intens. Anders dan wat ik in Afrika zag, daar waren zoveel kinderen maar die moesten het dan ook vaak zelf maar zien te rooien. Hier niet. Ik vind natuurlijk ook iets van deze lastige materie, maar hier zijn geeft toch een ander licht op de zaak.
Nog een paar zaken die zorgen dat wij tegen een andere achtergrond kijken maar waar het soms toch net even lastiger is om jezelf erin te verplaatsen. Volkssport nr 1, het echt rochelen vanuit de tenen. Mannen, vrouwen, boer of stadsdame het maakt niet uit. Ongehoord, ik zet echt nergens m'n tas zomaar op straat. Smekken tijdens het eten, een onbedwingbare neiging om even iemand op het achterhoofd te tikken en te vragen of het ook iets zachter kan heb ik echt een paar keer moeten bedwingen. De toiletten zonder deuren zodat dames al sigaretten rokend op hun hurken rustig hun behoefte doen, dank u wel ik sla nog even over. Kinderen die echt te pas en te onpas hun broek laten zakken om even, jawel hoor ook gewoon midden op de straat hun behoefte doen! En dan loop ik met plastic zakjes achter mijn hond aan in Nederland.
Overigens toegegeven Chinese kindjes zijn dan ook wel echt heel schattig! Gelukkig hebben wij dit jaar al een hond geadopteerd dus kunnen wij de Chinese schattige kindjes gewoon in China laten.
We hebben gefietst in een prachtig schoon land. Bijzondere natuur, verschillende bevolkingsgroepen gezien, ongelofelijk gegeten en ook mooie tempels bezocht. We hebben overal waar het maar kon wierook of een kaarsje gebrand voor iedereen waarvan wij dachten dat een beetje goede gedachte op zijn plaats zou zijn. We weten dat een aantal mensen om ons heen dat op dit moment verdienen. Ook iedere keer weer een wierookje voor een veilige fietstocht. Het heeft ons geholpen, geen ongelukken, geen enkele lekke band, materiaalpech of zelfs maar zadelpijn. We hopen dat het jullie ook helpt.
Terugkijkend op de afgelopen 4 fietsweken kunnen we wel zeggen dat we een geweldige tijd hebben gehad en de rust weer hebben gevonden om het leven weer eens rustig onder de loep te nemen. We realiseren ons dat we het goed hebben in ons land met ons gezin en met ons werk. Maar ook zeggen we vaak dat we ontzettend blij en gelukkig zijn dat we deze fysieke uitdaging aan kunnen, kortom dat we in goede gezondheid zijn. Het was echt af en toe flink ploeteren, we hebben klimmen van 20 km aan een stuk gehad, soms stukken van 8 tot 10%. Gigantische afdalingen waar we soms met flink remmen nog 45 tot 50 km gingen. Lange fietsdagen van bijv 110 km, regen maar ook zon en weer zoveel ontzettend veel prachtige ontmoetingen. We hebben iets meer dan 1750 km door dit mooie Yunnan gereisd waarvan ruim 1000 km op de fiets. Kortom we hebben het jaar waarin we vieren dat we samen 100 jaar zijn niet mooier kunnen beëindigen.
We hebben onderweg niet veel Europeanen ontmoet, maar wel een paar keer onze fietsvrienden Arjan en Geertje. Zo ook weer in een ongelofelijk mooi authentiek stadje Shaxi. Daar ontmoeten we ook andere fietsers Maarten en Pascal. We fietsen allemaal individueel dezelfde route dus geweldig toeval dat we elkaar daar ontmoeten. We hebben in het zelfde guesthouse overnacht en die avond een prachtige avond beleefd door onze fietsavonturen met elkaar te delen. Allemaal dezelfde route gefietst, 6 verschillende verhalen, verschillende ervaringen en verschillende indrukken. Zo zie je maar iedereen kijkt op een andere manier naar zichzelf tegen een andere achtergrond. Daarom is het nou zo'n mooie spreuk!
We vonden het weer heel gezellig om jullie mee tn nemen op deze reis. Dank voor alle leuke en lieve reacties, dat is altijd zo leuk onderweg een belangrijk lijntje met ons leven thuis.
Even een speciale dank aan Ger en Jeanette die vanuit het supportcenter in Nootdorp onze weblogs hebben verzorgd omdat in China veel website's zoals Facebook worden geblokt. Maar ook voor alle andere vormen van support en dan weten zij zeker wat wij bedoelen.
Megan en Sijmen voor hun wegbreng en ophaaldienst voor Shep en hun zorg voor Gil. Gillian die toch maar mooi alleen thuis bleef om voor de konijnen te zorgen en om heel vaak voor Shep de bal te gooien en Tristan die vanuit Taiwan veel contact met Gil heeft gehouden zodat ze zich niet te veel alleen hoefde te voelen.
-
29 Oktober 2013 - 15:40
Nora:
Hoi Jenny en Mees.
Wat zijn die 4 weken snel gegaan. Peter en ik hebben genoten van jullie reisverslagen. We hebben inderdaad een beetje met jullie meegereist.
Geniet nog van jullie laatste paar dagen, en Jenny ik zie je maandag.
Groetjes Nora en Peter -
29 Oktober 2013 - 15:48
Tristan Weber:
Wat is het rap gegaan.. Vanwege het geringe tijdverschil heb ik gelukkig bijna per dag kunnen volgen wat jullie aan het doen waren. Het is heel herkenbaar hoe jullie je af en toe een analfbeet voelen in China. Hier is het allemaal wat vrijer en progressiever als in China, als ik het goed begrijp, maar in kleine straatjes of in het binnenland van Taiwan kan ik me goed voorstellen hoe jullie de afgelopen vier weken hebben beleefd. Bij jullie ging het allemaal goed, thuis ging het allemaal goed en bij mij gelukkig ook! Nog twee en een halve week en dan kunnen we alle ervaringen uitwisselen, ik kijk er naar uit! -
29 Oktober 2013 - 16:26
Jolanda:
Hoi Jenny en Mees,
Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt! Ik heb genoten jullie verslagen.
Groeten,
Jolanda -
29 Oktober 2013 - 17:44
Ingrid & Frans:
Fijn dat we een aantal keer mee mochten reizen met jullie...de heerlijke manier van schrijven voelde voor ons af en toe dat we aan dezelfde tafel zaten....nu nog een veilge reis naar huis! Sterkte met de grote rugzak vol met ervaringen, geef het een mooi plekkie en wees trots opwat jullie hebben gedaan!
( en Mees benieuwd naar de andere foto's en met de ervaringen met je nieuwe camera of was je écht licht aan het reizen..;-) )
liefs,
Ingrid en Frans
( wij zitten overigens nu voor onze "2-de huwelijksreis" ...in Puglia ook leuk maar TOTAAL anders)
-
29 Oktober 2013 - 19:13
Lucienne:
*snik* ben een beetje droevig.....
Geen mooie verhalen meer :-(
Heeeeeeeel erg bedankt voor de schitterende verhalen,
Ik heb geweldiggenoten !!!
Goeie reis naar huis,
Dikke knuffel en kus xxx -
29 Oktober 2013 - 19:17
Wilma Lodder:
Hallo Mees en Jenny,
We hebben op grote afstand kunnen genieten van jullie reis. Prachtige reisverslagen van een prachtige reis.
Welkom thuis
groet Wilma -
29 Oktober 2013 - 20:58
Sjoerd:
Weer een prachtig verhaal!!
Al is het de laatste weer op schrift ik hoop
nog veel van jullie zelf te horen en te zien!!
Goede reis naar huis!! -
29 Oktober 2013 - 21:16
Patricia:
weer een geweldig verhaal!! Wat is het snel gegaan en wat hebben jullie veel kilometers gemaakt. Geweldig!! Welkom voor straks terug in Nederland en bedankt voor jullie leuke updates.
Groetjs Patries -
30 Oktober 2013 - 20:26
Megan:
Hallo!! Nu de reis bijna ten einde is, zou een koekje met: 'zoals het klokje thuis tikt' ook wel passend zijn. En dat Jack in de buurt is, is toch fijn om in gedachten te houden :-)
Het was heel leuk om zo weer met jullie mee te reizen en te lezen! Maar we vinden het ook heel fijn om dit weekend lekker bij te kletsen!
Tot snel xx -
31 Oktober 2013 - 00:21
Nicole:
Hai luitjes, wat hebben jullie 'n geweldige reis gemaakt!! Ik heb er ook van genoten, erg leuk om te lezen. Toch wel weer fijn dat jullie over 'n paar daagjes weer thuis zijn, 't is het idee he, we lopen elkaars deur niet plat maar na zo'n maandje wordt ik toch altijd beetje onrustig, zo ver weg...
Het was heerlijk om te lezen dat jullie reis zo de moeite waard was, ben ook zeer benieuwd naar alle foto's.
Dan maak ik 'n lekkere stampot, die hoef je niet met stokjes te eten:-)
Geniet nog eventjes van dat plachtige land en alvast een heel goede thuisreis!! xxx -
01 November 2013 - 18:15
Els Jansen:
Thanks voor de mooie levendige verslagen en foto's. Goede en veilige terugreis. xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
