Bijna weer thuis/ happy ending

Chinees nieuwjaar in Bangkok. Terwijl overal om ons heen het nieuwe jaar (van de tijger) wordt gevierd zijn wij bezig aan onze laatste uurtjes van deze ongelofelijk geweldige vakantie! Met een beetje weemoed maar vooral goed uitgerust, met veel nieuwe energie en met prachtige ervaringen die we nooit meer zullen vergeten vliegen we vannacht naar huis.
Om het verhaal compleet te maken zal ik onze laatste dagen nog beschrijven. Mees wil met jullie zijn gedachten ook met jullie delen dus daarom schrijven we allebei even een stukje in dit bericht. Het wordt een beetje lang maar ach hierna zijn jullie weer voor lange tijd van onze mails af. Dus effe doorbijten!

Dinsdagavond zijn wij in Lampang op de nachttrein gestapt. Was weer een leuke ervaring. De bedden zijn een beetje kort maar ach na 2 dagen op een olifant is alles wat je liggend mag doen geriefelijk te noemen.
Woensdagochtend vroeg zijn we in Bangkok aangekomen. Gelijk voelde we het verschil in temperatuur tussen het noorden van Thailand en de grote stad. Heel warm en geen droge draad meer aan je lijf van de klammigheid. We weten inmiddels al een klein beetje de weg in Bangkok dus we fietste dwars door de spits gelijk naar Khao San Road. Daar zitten veel kleermakers en wij wilden nog wat kleding laten maken.
Nadat dit gelukt was zijn we op weg gegaan naar het huis van Mon. Dat was echt helemaal aan de andere kant van de stad dus al zwetend en dwars door het verkeer kwamen we daar om 12.00uur aan. Mon en Chai (dezelfde chauffeur die ons aan het begin van de vakantie naar Nong Khai had gebracht) stonden al op ons te wachten. De fietsen op het balkon bij Mon en direct zijn we op weg gegaan naar het huis van Mon en man Rob in Pramburi.Pramburi ligt 25km verder dan Hua Hin. Hier aangekomen (een prachtig mooi huis naast een tempel) hebben we kennis gemaakt met alle nichten, neven, zussen, broers, vader en vrienden van mon! En dat zijn er veel. We hebben ontzettend veel lol gehad want als we iets wilde of vroegen aan mon kwam er wel weer een cousin van Mon op de proppen. Effe bellen en ja hoor, van gratis mango's op de markt tot het wasgoed van Mees altijd wel een cousin die het wilde regelen.
Mon heeft ontzettend haar best gedaan om het ons naar de zin te maken de twee dagen dat we bij haar logeerde en dat is meer dan gelukt.Samen met Chai en vrienden van haar Jason en Gin hebben we markten, grotten, het prachtige strand en mooie tempels gezien. Mon heeft ons helemaal meegenomen in haar leven in haar geboorteplaats en dat was voor ons echt heel bijzonder.We zijn op ons verzoek zelfs in de ananasfabriek van haar broer geweest. Jullie begrijpen dat wij erg benieuwd waren hoe dat in zijn werk gaat in thailand. Prachtig om te zien dat haar broer niet alleen eigenaar/directeur van de fabriek is maar ook echt zorgt voor zijn medewerkers. Van huisvesting tot school voor de kinderen,ook wanneer er iemand ziek en daarnaast is hij zelfs een soort van dorpshoofd. Het productieproces is ook bijzonder. Hier zitten dus nog mensen gewoon met de hand fruit te schillen en dat vervolgens met de hand in blikjes te doen. Ik zal nooit meer zomaar gedachteloos een blikje ananas uit de schappen pakken. Ik weet zeker dat ik dan even moet denken aan die mensen uit Birma die onder een tent fruit zitten te schillen.
Mooi dat we dat mochten zien.
Het was ook de eerste keer dat we richting het zuiden van thailand zijn geweest en wat ons betreft, prachtig fietsen daar dus wie weet waar onze volgende trip naar toe gaat!

Gisteren zijn we weer terug in Bangkok aangekomen. De kleding gepast, helemaal goed en een heerlijk hotel bij Mon in de straat gehad.

Gelukkig mogen we de fietstassen nog even bij Mon parkeren. Straks gaan we bij haar alles ophalen ( ze heeft dus echt 3,5 week met 2 grote fietsdozen in haar 1 kamer appartement gezeten) en dan brengt Chai ons naar het vliegveld.Zonder de hulp van Mon hadden we zeker een andere vakantie gehad. Ontzettend dank je wel Mon en Rob!

Morgenochtend kunnen we als alles goed gaat onze kids weer in de armen sluiten. Ook een heerlijke gedachte.

Nog even een bedankje aan jullie allemaal voor alle leuke en lieve berichten op ons weblog. Leuk dat jullie zo met ons meegeleefd en genoten hebben.

Jenny


Happy ending.

Op de dag voor vertrek ontkomen we niet aan terugblikken en komen we tot de conclusie dat deze vakantie wel heel erg voldaan heeft aan datgene wat we graag onderweeg doen.
We hebben veel en serieus gefietst en tijdens het fietsen heel veel van alledag in een vreemd land gezien. Het verschil met thuis is enorm. En bijzonder om mee te maken.

Wij zijn gewoon niet gewend om met de buren bij een kraantje op de parkeerplaats tussen onze woningen jezelf, je kleding en de vaat te wassen bij een handbediende waterpomp. Zelfs niet in Heinenoord. Maar op het platteland in Laos is dat niet bijzonder. Het leven vindt op straat plaats en alles wordt zo beetje met iedereen gedeeld. Wij zijn voor die mensen uiteraard de bewegende toeristische attractie en we worden door iederen begroet. Zolang ik op mijn fiets zit, ben ik nog niet zo eng. Als we stoppen om wat te eten, stuiven de kinderen weg en alleen de helden durven ( nadat ik mijn hand uitsteek ) achter een boom vandaan te komen. En dan een beetje ( nonverbaal ) dollen en pret maken. Dat is universeel.

Als we fietsers onderweg tegenkomen, stoppen we uiteraard en delen we vertrekpunt, doel en eventuele bijzonderheden. Das ook mooi. Als ik stop om footoos te maken, zijn de mensen ook nieuwsgierig naar ons. Wij zijn uiteraard een beetje raar, want fietsen doen zij alleen als je geen geld hebt. Ook als je met de lokale bevolking onderweg niet echt kunt praten, delen we minimaal naam, leeftijd en de hoeveelheid kinderen. Das ook mooi.

In tegensteling tot Cambodja hebben we deze reis maar een echt ongeval gezien. ( en gisteren een gekantelde CHANG-bierwagen ) Ik wil in Capelle-Schenkel nog wel eens door een rood-fietslicht rijden, maar op reis vermijden we risico's. Het ongeval dat wij zagen ( tijdens de rit met de Vietnamees ) was hoog in de bergen. Een man op een brommer was op een taxibus geklapt. Hij was door omstanders op een handwagen gelegd en voor een woning gereden. In het voorbijrijden zag ik bloed op een onderbeen en gokte ik op een gebroken been. Er waren voldoende mensen om hem heen en zijn wij de berg afgereden. Een half uur later kwamen wij een politieauto tegen die naar het ongeval ging. Een ambulance hebben we niet gezien. Toen wij uit de bergen kwamen, werd het duidelijk dat - voor de man - het dichtstbijzijnde ziekenhuis twee uur ( auto ) rijden weg is.

Wij hebben erg veel plezier gehad met de mensen die we onderweg ontmoet hebben. Drie fietsende Berlijners op weg naar China, een Amerikaanse oud marinier die geestelijk van het pad is geraakt en een Amerikaans stel in het olifantenkamp. Dikke pret met iedereen.
Ook bij Mon en Chai ( de taxichaffeur ) hebben we vreselijk veel plezier gehad. Zij hebben ons toegelaten in hun dagelijkse leven. Prachtig.

Wij zijn blij dat we weer naar huis gaan. We hebben een mooie reis gemaakt.
We hebben nog wel tijd nodig om alle indrukken, ontmoetingen en herinneringen op ons in te laten werken. En ons door 2.000 footoos heen te werken om een mooi boek te maken.

Mees.